ابراهیم خلیل علیه السلام
نام پیغمبری از بنی سام ملقب به خلیل یا خلیل الله یا خلیل الرحمن جدّ اعلای بنی اسرائیل و عرب مستعربه و انبیاء یهود. ابن تارخ یا تارح یا ترح یا آزر بت تراش بوده است. مولد او به کلده در مشرق بابل به قریۀ اور تقریباً دوهزار سال پیش از میلاد و معاصر نمرود بن کوش بوده است. ابراهیم قوم خویش را به خدای یگانه دعوت میکرد. نمرود فرمان داد آتشی بزرگ افروخته او را در آتش افکندند و آتش بر او بَرد و سلام شد. برادرزادۀ او لوط است. ابراهیم سفری به مصر و فلسطین کرده و در صد و بیست سالگی به خِتان خویش مأمور گشت و خانۀ کعبه بنا کردۀ اوست. خدای تعالی به ابراهیم قربان کردن پسر خود اسماعیل را (به روایت مسلمین) و یا اسحاق (به روایت یهود) امر فرمود و آنگاه که به اجرای امر خدای میپرداخت به ذبح گوسفندی به جای پسر مأمور گشت. او در صد وهفتاد سالگی درگذشته است. و گفته اند که آزر (قرآن ٧٤/٦) مخفف العازر نام خادم او بوده است. و صاحب حدودالعالم گوید روضه اش به شام به شهر مسجد ابراهیم است. و دو پسر او یکی موسوم به اسحاق از ساره پدر بنی اسرائیل و دیگری اسماعیل از هاجر جد اعلای عرب عدنانی است و به طور تخفیف در شعر نام او را براهیم نیز آورده اند.